निसर्गाची सुंदरता, मनास मोहविणारी, पहा तो निसर्ग, खूपच सुंदर बहरणारी. सूर्याच्या किरणांनी प्रकाशित नभाचे भान, आकाशाच्या गप्पा ऐकताना, मन गहिवरून जाण.
नदीच्या निनादामध्ये गाणं आहे सृष्टीचं, त्या लाटांचं संगीत, मधुर आहे निसर्गाचं. शांत झऱ्याच्या पात्रांतून, झोपाळलेले जलकण, त्यांच्या मंद प्रवाहांनी मन केले हर्षित गुण.
वृक्षांच्या सावल्यांतून खेळणारा मंद वारा, फुलांच्या सुगंधांनी भरलेला सुगंधाचा फवारा. हिरवीगार पानं, गवताच्या मखमली चादरी, या सृष्टीच्या प्रत्येक कोपऱ्यात लपलेली सौंदर्यधारी.
चिमण्या चहुदिशांनी गीतं गातात, हळव्या सुरांतून, त्यांचं हे चहचहाट, ह्रदयाला जोडते नेहमीच नाजूकतेसाठी. वटवृक्षाच्या मुळात लपलेले कितीतरी कथाचित्र, त्याचं हे स्थिर अस्तित्व, निसर्गातील अज्ञात चित्र.
फुलांचे रंग, पाण्याचे थेंब, सृष्टीच्या नयनरम्य कल्पना, निसर्गाच्या प्रत्येक क्षणात, दिसते ती सुंदरता अनंत कल्पना. चांदण्यांच्या प्रकाशात नहाळलेलं हे आकाश, स्वप्नांच्या जगात नेणारं, हे निसर्गाचं दिव्य आकाश.
पाऊस येतो तेव्हा, मातीच्या सुगंधाने भरलेलं, त्या थेंबांच्या निनादात, मनही झाले आनंदाने भरलेलं. त्या पावसाच्या स्पर्शात, जणू निसर्गाचं वंदन, त्याच्या त्या शीतलतेत, भेटला सृष्टीचा हृदयाचा शब्द.
समुद्राच्या लाटांमध्ये, स्वप्नंही नाचतात, त्या अनंत सागरात, जीवनाची नवीन गाणी गातात. समुद्राच्या किनार्यांवर, आहे वेळेसोबत चाललेलं, त्या लाटांच्या प्रवासात, मनही झाले स्थिर झालेलं.
निसर्गाच्या प्रत्येक निनादात, आहे एक खास अर्थ, त्या सौंदर्यातून दिसते, जीवनाचं एक सुंदर सत्कार. निसर्गाच्या या काव्याने, मन होतं हरखून जातं, त्या दिव्य क्षणांमध्ये, मनही शांततेने नहाळलं जातं.