ખુલ્લી હવાના સંદેશા પર ભમો, પવનના લહેરિયાં કાનમાં સંભળાવો.
સૂરજના કિરણો ગોઠવાં બારે, સ્વર્ગમાંથી ઝરી પડેલા છેવા સાંભળો.
ગામડા બાગોમાં વસે છે સૃષ્ટિની સુશોભ, વૃક્ષોના થાંભલા છે, પાંદડાના કાન છે.
નદીની છલક ઉઠે છે ગીત ગાતા પંખીઓને, જ્યાં હરિયાળ ટાપુઓના મધુર સંગીત છે.
વનના પથ પર જઉ તો ખોવાઈ જાઉં, સૂર્યાસ્તની લાલિમાને પોતાની ધરતો હું.
ચાંદનીના કિરણો રાતના આકાશમાં આભિષિક્ત કરે, ભૂલકણા ની મીઠી નિંદર પર આછા આભાસી કરે.
સમુદ્રની લહેરોને સાંભળો તો સમય અટકે, નદીના ધિમે વહેતાં તોફાનને જોશો.
સૃષ્ટિનું સાવજ્ય બની રહે, માનવ સંસ્કાર સાથે હંમેશા તાલમેળ બેસે.
આ પ્રકૃતિની કરામતોમાં છુપાયેલો છે એક રહીસ્ય, માનવ માનસમાં ઉન્નતી અને શાંતિ.
ચિનમય કલ્પનાઓ સાથે હું જીવવું શીખું છું, પ્રકૃતિ સાથેના આ પ્રેમની વાર્તા લખું છું.